Nieuws
Hoe vanzelfsprekend de gedachte ook is dat ieder mens een holistisch wezen is, in de dagelijkse praktijk is onze ingebouwde reparatiereflex vaak leidend: we zoeken direct naar een antwoord op een vraag of naar een oplossing voor een probleem. Maar wat als we in dat korte moment van persoonlijk contact het lef (of het besef) hebben om ons te richten op wat er écht toe doet?
Luisteren naar wat iemand bezighoudt, waar iemand zich zorgen over maakt of naar uitziet, is een passieve vorm van doen, maar niet niks.
Hoe schakel je als zorgverlener van de oplos-modus naar de luister-stand? Niecky Fruneaux en Nico van der Leer zijn er duidelijk over: Zorgen begint met luisteren.
Directheid over de prognose van palliatieve moslimpatiënten wordt over het algemeen niet gewaardeerd. Vanuit islamitisch perspectief geloven velen dat het tijdstip van overlijden door God wordt bepaald en niet door een arts. Het expliciet benoemen van de dood kan beledigend en confronterend zijn, aldus Saïda Aoulad Baktit en Onur Kenç.
Yvonne Engels en Jacqueline van Meurs zien dat zorgprofessionals onvoldoende signalen oppikken over wat patiënten echt bezig houdt. Dat is jammer, want het kan zinvolle informatie opleveren voor passende behandeling en zorg. En uit onderzoek blijkt: het kost geen extra tijd.
De veelzijdige woordkunstenaar Tim Lenders verzorgt op 16 april twee korte creatieve en inspirerende spoken word sessies op het symposium Zingeving in de spreekkamer | Diversiteit in verbinding. Tim Lenders zet aan tot nadenken en omdenken. Hij laat verder zien dat ook cultuur zingeving kan bieden.
Onder de titel ‘Haast geboden voor zorgzame buurten’ verzorgt gezondheidseconoom Marcel Canoy op 26 juni een lezing tijdens ‘Connecting Communities, hét congres over de sociale benadering palliatieve zorg’ van Agora, Carend en PZNL. ‘Waarom lukt het bij hospices zo goed om informele en formele zorg goed met elkaar te laten samenwerken, terwijl het daarbuiten zo stroef verloopt soms?’, vraagt hij zich af in een opiniestuk in Medisch Contact.
Onze zorg loopt vast en dit betekent dat van mensen die ongeneeslijk ziek zijn steeds meer eigen regie wordt verwacht. Maar de zorg is zó complex, dat een individu er maar een klein deel van kan overzien, aldus Judith Rietjens, professor of Design for Public Health, in haar blog ‘Samenredzaamheid: van fossiele frames naar nieuwe toekomsten’. Ontwerpende wetenschappers bieden nieuwe methodes, die snel, creatief en innovatief oplossingen kunnen vinden voor dit soort ‘wicked problems’.
‘Het is mijn leven en mijn dood. Daar wil ik wat over te zeggen hebben.’ Ervaringsdeskundige Tami ervaart dat er veel voor patiënten besloten wordt, zonder hen te betrekken en te vragen wat zij belangrijk vinden. Tami verzorgt 26 juni, samen met Wies Wagenaar en het buurtteam, een lezing tijdens ‘Connecting Communities, hét congres over de sociale benadering palliatieve zorg’ van Agora, Carend en PZNL. Ze brengt het perspectief van de patiënt en laat zien hoe dit perspectief vaak ondergesneeuwd raakt door regels, protocollen, stroomschema’s en afvinklijstjes en hoe het beter kan.
Zorgzame samenlevingen hebben de toekomst en zijn onmisbaar om in de laatste levensfase de zorg en ondersteuning toekomstbestendig te maken’, aldus lector Persoonsgerichte (Palliatieve) Zorg Marieke Groot in aanloop naar haar lezing tijdens het congres Connecting Communities, op 26 juni. ‘Mensen zijn in hun laatste levensjaar maar 5% van hun tijd ‘in zorg. Dat betekent dus dat zij het de resterende 95% moeten hebben van hun sociale omgeving.’
‘Mensen in de palliatieve fase hebben geen boodschap aan onze domeinen, regelingen en hokjes. Voor hen is het logisch om te beginnen bij hen, bij de mens.’ Wies Wagenaar is pionier, kwartiermaker en netwerkcoördinator palliatieve zorg. Op 26 juni verzorgt Wies een lezing tijdens ‘Connecting Communities, hét congres over de sociale benadering palliatieve zorg’, waarbij ze het perspectief van de ervaringsdeskundigen centraal stelt. ‘Ons team ervaringsdeskundigen is heel duidelijk: Palliatieve zorg draait vooral om welzijn.’